Rob en Dafne de Jong July 27, 2001 Ride-on... Russia and Siberia

Datum: 26 Juli 2001 Ride-on... Rusland en Siberie

Dobre Djen, "Er zijn twee dingen echt groot in de wereld," zei Rob toen het oude cruiseschip de Antonia Nezhdanova zich in de haven van Fushiki (Japan) van de wal losmaakte en aan haar reis naar Vladivostok begon. "Eerst heb je de oceanen!" Ik kijk hem aan. "En dan is er Rusland!"

Contrast

Aan boord van het schip moeten we even wennen aan al die forse blanke mensen met blonde koppen. De omgangsvormen zijn heel open en direct en ook dat was in Japan wel even anders. Het schip is volgeladen met gebruikte Japanse auto's. Alle deks staan vol en zelfs over het zwembad heen staan ze. Dat de wielen over de rand steken blijkt geen probleem. Paar autobanden eronder en vastsjorren maar. Het laden wordt geleidt door een Japanner, die volgens de regels in een stevige overal met handschoenen en veiligheidshelm zijn werk doet. Zweet stroomt langs zijn slapen. De Russen die zich met laden bemoeien grinniken erom. Zij lopen op slippertjes en in korte broeken, de basten bloot in de hete namiddag. De gangboorden zijn volgezet met brommers, scooters en fietsen, stapels autobanden overal en in de toiletten staan wasmachines, ovens en ijskasten.

Ons zijspan en de twee motoren van Lorenz en Patrick (zie www.transasia.at), de Oostenrijkers die ook naar Vladivostok gaan en waarmee we de komende drie weken samen zullen reizen, krijgen een mooi plaatsje op het dek.

Our sidecar is loaded onto the Nezhdanova - Japan
With thanks to Lorenz Kerer for the pics

De overtocht

Ondanks dat dit schip lang geleden ongetwijfeld gloriedagen moet hebben meegemaakt, geven de kleuren en geuren en het monotone gedreun van de oude motoren een goed gevoel en we genieten van de paar dagen op zee.

Het eten aan boord is goed verzorgd; borsjt (soep) met een kwak mayonaise erin en rodekoolsla die glimt van de olie. Het brood is zwaar, donker en heerlijk, zoals mijn moeder dat vroeger zelf bakte.

Victor, een van de engineers nodigt ons uit in de machinekamer, waar twee 8-cylinder 2-takt motoren en 2 gigantische generatoren hard aan het werk zijn. Rob's ogen glimmen en hij vertelt over de tijd dat hij zelf in de machinekamers van zeeschepen werkte. 's Avonds maken we kennis met meer bemanningsleden en andere passagiers; overwegend autohandelaren, die zich in de bar vermaken met bier en wodka en iedere vrouwelijke aanwezigheid aangrijpen om een paar danspasjes te maken op de gezellige klanken van de muziek, die allereerst live verzorgd wordt door een band met zeer toegewijde trompetist. Er is ook een 'Shiepdoctor', een vouw met nogal stevige boezem en een blozend gezicht, die na een paar wodka's haar liefde aan ons alle vier verklaart en erop staat met Rob en Lorenz te dansen. Gelukkig niet tegelijk. De volgende dag vinden we uit dat er nog meer scheepsdocters aan boord zijn.

Vladivostok

De Iron Tigers, Vladivostok's motorclub, staan ons op te wachten, wat een ontvangst. We mogen in hun clubhuis verblijven terwijl we het gevecht met de douane aangaan. Het was een bittere pil om ons zijspan van de boot af in een loods achter slot en grendel te zien gaan. "Morgen is een nationale feestdag," hoorden we en het duurde nog eens twee dagen alvorens we onze Yammie weer bij ons hadden.

Tip voor andere reizigers: Handel alles zelf met de douane af, hoe minder je verstaat hoe beter. Waarom? Zodra je iemand bij je hebt aan wie een probleem uitgelegd kan worden, zullen alle problemen ook de jouwe zijn en kosten de formaliteiten je dagen. Als ze je niets uit kunnen leggen zullen er dus ook geen problemen zijn. Simpel zat.

Vladivostok has a real rollercoaster
With thanks to Lorenz Kerer for pics

de Jong's Home

Travel Stories, English:

January 2002,
Ride on 2002...
October 2001,
Ride on Home
July 2001,
Russia and
Siberia
April 2001,
Japan
Jan 2001,
Arizona
Dec 2000,
California
Oct 2000, L.A
to Fresno via
Inuvik
Sep 2000,
New Zealand
July 2000,
Australia part 2
April 2000 India
and Australia,
part 1
Dec 1999,
Istanbul
to Kathmandu
Nov 1999,
Shoeshine boy
of Gondar
Sept 1999,
Uganda to
Turkey
May 1999,
Zimbabwe to
Uganda
Dec 1998,
South Africa
and Namibia
Sept 1998,
Swaziland &
Lesotho
June 1998,
S. Africa 1
April 1998,
W.Africa 2
March 1998,
W. Africa 1

Travel Stories, In het Nederlands:

July 2001,
Rusland en
Siberie
April 2001,
Japan
Jan 2001,
Arizona

De Wereled op een Kindertekening

Het is vakantietijd in Rusland en die duurt hier zomaar 3 maanden. Alle scholen zijn gesloten. Een van de Iron Tigers in Vladivostok heeft contact met een kunstenares, die tijdens de vakantie een groep kinderen tekenles geeft en we gaan erheen en hangen de lange gang vol met tekeningen uit de hele wereld. De kinderen vinden het allemaal superspannend en proberen bij iedere tekening te raden waar hij vandaan komt. Daarna doen we ze een aantal dozen fijne nieuwe potloden cadeau, die geschonken werden door het Japanse Holbein. "Kunnen we nu contact leggen met kinderen in al die landen," wordt er gevraagd en we leggen uit dat op alle tekeningen die we uitwisselen adressen staan.

Sergej and Dimitri in Vladivostok
With thanks to Lorenz Kerer for pics

Even buiten Irkutsk krijgen we weer een kans als we Vasili ontmoeten die goed Engels spreekt. "Kinderen gaan hier veelal naar zomerkampen," hadden we al gehoord en we zoeken er eentje op. Onderweg Het weer was heerlijk en zodra je Vladivostok uit bent zijn de wegen zowat verlaten. Rollende heuvels met bossen en graslanden vol wilde bloemen, waaronder lelies en irissen. Kleine dorpen met houten huizen van voor de Communistische tijd. De huisjes hebben allemaal mooi bewerkte raamkozijnen met luiken, die veelal lichtblauw geschilderd zijn. Stromend water hebben ze er niet. Overal staan pompen langs de weg waar in een soort melkbussen, die op tweewielige karretjes vervoerd worden, water gehaald wordt. Wij vullen er iedere dag onze jerrycan. De waterleiding ligt hier zo diep onder de grond dat het water 's winters waneer het zo'n 40 graden kan vriezen toch niet bevriest (in de buurt van Jakoets is de laagste temperatuur ooit gemeten: -80C).

In grotere dorpen staan overal grijze appartementblokken. De rijkeren hebben van hun balkon met raamwerken een soort bijkeuken gemaakt. Buiten de stad hebben zowat alle Russen een tuin, een stuk land waarop aardappels en groenten verbouwd worden en iedereen is druk bezig nu. In het bos worden volop paddestoelen, frambozen, wilde aardbijen en bosbessen geplukt. Veel ervan wordt ingemaakt. Ook wordt er overal gehooid, om maar genoeg gras binnen te halen om het vee de winter door te laten komen.

De overheid heeft geprobeerd de grote collectieve boerderijen te privatiseren, maar veel voelen de boeren er niet voor. Oude akkers lijken vaak niet gebruikt te worden. De akkers zijn enorm van formaat, soms kilometers lang. "De aarde is van gras," dacht ik een paar dagen geleden toen we door de uitgestrekte velden reden.

"Hallo," ik zwaai maar weer een keer naar een zijspanrijder. Iedere dag komen we hordes zijspannen tegen. Urals vooral, maar ook andere Russische merken. Slechts een enkele keer zwaaien ze terug, want niemand hier is er trots op om met een zijspan te rijden en het zijspan is dan ook vooral een transportmiddel voor diegene die zich geen auto kan veroorloven.

Met de trein

Er is alweer veels te veel gebeurd om alles hier te kunnen vertellen. We hebben het naar onze zin om met Lorenz en Patrick op te trekken. Ook de wetenschap dat we in Siberie zo'n 1000 km met de motoren op de trein af moeten leggen (de herinnering aan Sudan, waar we de bak van de motor af moesten halen en twee paar handen tekort kwamen) maakt dat het feit dat we met z'n vieren zijn een goed gevoel geeft.

Toen we in Shimanovsk aankwamen werden we die dag alweer voor de zoveelste keer door de politie gestopt. "Dokument kontrol!" We drukken ze dan gelijk maar alle papieren in de handen, waar ze dan soms helemaal niet naar kijken. Deze keer was de politie niet te beroerd en we volgen de blauw witte Lada naar het kantoor van de spoorwegen, waar veel en lang Russisch gesproken wordt. Dan moeten we de auto weer volgen en komen we op de plek waar allemaal autohandelaren hun in Vladivostok opgehaalde auto's op de trein zetten.

"Problemen," vroegen veel mensen toen ze de politie zagen. "Nee hoor!" Sommige mensen wachten al een week op een plaatsje voor hun auto in de trein en even ziet het er somber voor ons uit. Verschillende personen worden erbij gehaald en dan krijgen we te horen dat we die avond al op de trein kunnen.

Het is een oude posttrein. De wagonnen zijn helemaal gesloten en ons zijspan en Lorenz' BMW passen er nog maar net in. Even dreigt Patrick zijn motor niet mee te kunnen. Met veel moeite lukt het uiteindelijk haar door de deur in het smalle gangetje naast de twee kleine cabines te duwen en zijn we aan boord.

We hebben nog meer geluk als ons een van de twee cabines aangeboden wordt. De autohandelaren brengen de 48 uren allemaal in het halfdonker in hun auto's door. Wij kunnen ons veel vrijer bewegen en zelfs zo nu en dan een oog dicht doen.

Ulan Ude en Baikal

We rijden samen op totaan Ulan Ude, de hoofdstad van Siberie, alwaar we in het feest van het 335 jarig bestaan van de stad terecht kwamen en Kozakken met messen zien dansen en de Buryat mensen uit volle borst hun volkslied zingen. Vanaf Ulan Ude gaan Lorenz en Patrick naar Mongolie. Wij trekken verder naar het grote Baikal meer (ongeveer zo groot als Nederland) en vonden een heerlijk plekje tussen de bomen om een paar dagen te kamperen. Het water van Baikal is glashelder en kun je volgens iedereen zo drinken. Het is ook ontzettend koud, maar niet koud genoeg om ons geen duik te laten nemen. Een hele snelle, dat wel.

Hot coffee, cool water
With thanks to Lorenz Kerer for pics

Banya

Het aantal indrukken is weer enorm. De meeste Russen leven een eenvoudig leven. Meer en meer mensen horen we zeggen dat het nu beter aan het worden is als dat het in de Communistische tijd was. Er wordt overal gehandeld en de markt wordt overstroomd met buitenlandse produkten. De Rus heeft een hekel gekregen aan wat ze oude Russische rommel noemen, tenzij het om de traditionele Russische banya gaat.

Alhoewel het aantal huizen zonder badkamer steeds minder wordt, zijn er nog overal publieke baden in gebruik en bouwt een beetje Rus ook een banya bij zijn huis. In Blagovesjensk hadden we voor de eerste keer kennis gemaakt met deze Russische traditie. De sauna is nat en verschrikkelijk heet en men rost zichzelf af met een bos bebladerde twijgen. Natuurlijk helpt men elkaar als de ruggen aan de beurt zijn en in Abakan ten zuiden van Krasnojarsk (Kakasische republiek) duwde een vrouw mij haar bladerenbos in mijn handen om vervolgens voorovergebogen voor me te gaan staan.

Yuri's Dasha near Blagoveshensk with a great view and a greater Banya
With thanks to Lorenz Kerer for the pics

In Bashkortostan, ten Noorden van Ufa, kwamen we in een 'zwarte banya' terecht, die zo genoemd wordt omdat hij geen schoorsteen heeft. Met een houtvuur wordt een bak water aan de kook gebracht en de ruimte verhit. Als het vuur uitgebrand is en de rook uit de ruimte weg is worden de banken schoongemaakt zodat je er niet viezer uitkomt dan je erin ging. De muren moet je dus niet aanraken, want die zijn pikzwart van de roet.

Ural

Ik had het al even over de vele zijspannen hier. In Irbit niet ver van Yekatarinaburg staat de Uralfabriek. Vanaf Abakan rijden we er via Novosibirsk en Omsk heen en alsof ze ons verwacht hadden krijgen we een warm welkom. Eerst is het lunchtijd en krijgen we drie gangen opgediend. Het water voor de thee komt uit een mooie samovar. We spreken Engels met Marina, die in zwoele groene avondjurk gekleed is en zo met een modeshow mee kan doen. Natasha spreekt Duits en organiseert een rondleiding voor ons door de eindmontage afdeling, waar momenteel een 50-tal zijspannen voor de Verenigde Staten wordt klaargemaakt.

"Duitsland en Amerika zijn momenteel onze grootste afnemers," horen we en ook dat het produktieaantal van 140.000 per jaar in het Soviet tijdperk nu naar 2000 is teruggelopen. Grote delen van de fabriek staan leeg.

In het museum staan veel verschillende motoren en zijspannen en een serie interessante blokken. Rob vergaapt zich eraan en voelt de manager, een echte motorliefhebber goed aan. Natasha hoeft maar de helft te vertalen. Er is ook een afdeling met buitenlandse motoren, waar we onder andere een Nederlands EML-zijspan, een Guzzi Hidro Convert, een nieuwe Honda Goldwing uit 1973 en een originele CB 750 uit 1971 en nog meer moois zien staan.

Muggen

Momenteel zitten we in Ufa in de Zuidelijke Oeral, die meer op een collectie heuvels dan op een gebergte lijkt. Het is er heerlijk rijden en we genieten van avonden zonder muggen. In Siberie hebben we uitgevonden dat er een gigantisch aantal verschillende muggen bestaan, kleine, grote, gespikkelde... Sommigen zijn actief gedurende de dag, andere komen tijdens de schemering tevoorschijn maar de meesten steken gewoon altijd. In de bush stikt het er van. Ja, en als je dan voelt dat je voor een grote boodschap moet zie je ze al in hun vuistje lachen. Billen insmeren dus en genoeg goed muggenspul meenemen.

Patrick and Rob found the place with the least mosquitoes
With thanks to Lorenz Kerer for pics

"Europa komt nu wel heel dicht bij," had Rob aan boord van de Nezhdanova al gezegd en inderdaad, een paar dagen geleden passeerden we de marker die op de grens van het Europese grondgebied staat, niet ver van Yekatarineburg vandaan. We hebben nu al het idee dat Nederland niet ver meer is. Laten we nog maar even vergeten dat de dagen zo snel voorbij gaan en van het moment genieten. De komende paar maanden liggen nog vele onbekende kilometers voor ons. We zullen erover schrijven.

Voor nu een groet en een glimlach, Ride-on... Rob en Dafne